- töhmət
- is. <ər.> Danlama, danlayış, məzəmmət, danlaq. Lətif . . Mərdanovanın ona dikilmiş düşüncəli gözlərində həm özünə qarşı töhmət, həm də böyük qayğı hiss etmişdi. H. Seyidbəyli. Sona bu töhmətlərdən yuxuda da can qurtara bilmirdi. B. Bayramov. Töhmət etmək – danlamaq, məzəmmət etmək. Mayaya <Səkinənin> ürəyi yandı, Rüstəm kişiyə töhmət etdi. M. İ.. // Birinin hərəkətinə, işə münasibətinə rəsmən verilən mənfi qiymət. Həmişə tərifnamə arzulayan Kosanın indi töhmət sözündən gözü bərələ qalmışdı. S. R.. Töhmət almaq – pis əməlinə və ya işə pis münasibətinə görə töhmətləndirilmək, yazılı və ya şifahi töhmət verilmək. İşə gecikdiyi üçün töhmət almaq. Töhmət vermək – pis əməlinə görə töhmətləndirmək, yazılı və ya şifahi töhmət vermək. <Sevinc:> Mahmudla dalaşdığı üçün ona da töhmət verdilər. Z. Xəlil.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.